Dünya denen þu koca sahnede
Sahnelenenler hep ayný
Demek aþkýn doruðunda
Sadece bir an tutunabiliyor insan.
Þimdi aðýr uykulardayým
Düþlemekte yasak artýk seni
Hayal penceremden bakarken
Yine bir gök gürültüsüyle irkiliyorum.
Kýrýk dökük
Paramparça .
Atacaðým kendimi sokaklara
Islanýrken karanlýk sokaklarda
Ben yine bir sokak baþýnda oturup
Seni düþüneceðim.
Koca kent yüzün
Gülüþlerin caddeleri
Bir umut diyorum
Belki gülüþür çýplak dudaklarýn son kez
Bir köþe baþýndan
Son kez pembe bulutlar göstermek istiyorum sana.
Yaz yaþlandý biliyorum benim gibi
Yorgundur bakýþlarým yorgun dalgalar gibi.
O gün bu gündür
Felek gülenlere katmadý beni
Ýki elim iki dizimde
Oysa ikimizde bir meyvenin dalýydýk
Ben acý sen tatlý.
Þimdi ne koyarsan koy adýný
Büyür içimde bu sýzý gün be gün
Olur olmaz þeylere üzülürüm
Gözlerime çiviler çakýlýr
Umutlarýma kurþun.
Sen bana tuzaktýn, kandým
Ve yalandýn
Gerçek sandým…..