Delilim
Pabuç bile olamazken ayak ta,
Sanýrdým, pirime abaydým, þaldým.
Haddimi anladým, bunca dayakta,
Hakikat dersimi, ben ondan aldým.
Dað baþýnda bulup, elimden tuttu,
Terk edip gitmedi, sanmam unuttu,
Bir zaman göðsünde, beni uyuttu,
Ýlahi besteyi, sazýndan çaldým.
Yad ellerden çekip, aþka geldirdi,
Ekerek çürütüp, toprak deldirdi,
Deðirmen taþýna döküp yeldirdi,
Un edip ufalttý, hayrete daldým.
Meðer bende deðil, kanat o kuþta,
Bir ziyan görmedim, deðiþ tokuþta,
Zorluk býrakmadý, düzde yokuþta,
Kendini kendime, sal dedi saldým.
Çýrpýna, çýrpýna, kanat vurmaklar,
Kaçýncý Arasat, böyle durmaklar,
Boþ deðilmiþ, aný ana kurmaklar,
O asýrlýk çýnar, ben onda dal’dým.
Bizi kaç Arasat da, Ansýz durdurdu,
Bir aný bir ana, anla kurdurdu,
Tek ilahla beni, bana vurdurdu,
Bilmezken bildirdi, ben nasýl hâldým.
Günden düne dönen, hâlim periþan,
Nedametle gelmek, ikrara niþan,
Böyle erkân etmiþ, Halik-ý Ziþan,
Zehirler yesem de, sonuçta baldým.
Yunus ile Tap tuk, Þems’le Mevlana,
Ümmi Sinan Mýsri, geldi cevlana,
Ervah-ý âlemden girdik devrana,
Yol geçit vermedi, yaralý kaldým.
08.01.2012…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.