bir ilmek daha attým gidenlerimin ardýndan ne çok zenginim ne çok ilmeðim var gözlerime kalkan ettiðim koca gözlüklerim çok çabuk öðrendi ýslanmayý. ve tanýþacaktý bir annenin yalan söylerken büyüyen gözbebekleriyle... ey çocukluðum ne güzel ne tazesin sen hüzünler tünemiþ uzayan saçlarýna eskimeyen köyler gibisin haberin yok içinden patika yollar geçiyor görmüþ geçirmiþ meþenin gölgesinde aðlarken yetimliðin selvi aðaçlarý seranadlarýyla yýkýyor kimsesizliðini yemyeþil oluyorsun... herþey olmasý gerektiði gibi demek ki demek ki diyorsun. bir ilmeðin daha oldu ilk önce insan olmayý öðrendin... insanlýðým!.. tut kardeþinin hayallerinden güzel günler var belli, selviler neþeli çok iþimiz var, daha abla olmayý öðreneceksin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
talanım!artanım!eksik kal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.