PARİS
Dünyanýn insanlýk meselesi onuru
Göbeðinde ve baðrýnda beslediðin
Sýnýflý toplumdan burjuvaziyi yaratan
Sýnýfsal çatýþmalara tanýk olan
Dünya’nýn odak noktasý, medeniyetin yeri
Gök kubbeye doðru yükselip delercesine
Kocaman göz kamaþtýrýcý Eiffel kulesi
Üzerinde kara bulutlarý hiç eksik olmayan Paris
Baðrýnda nice karanlýk kuytular gizlersin
Geceleri binbir renge bürünürsün
Köþe baþlarýnda her bir kurt beslersin
Tilkiler, kaplanlar, aslanlar, çakallar ve yýlanlar
Ýki ayaklý bin bir suratlý maymunlar
Bir tiyatro sahnesisin penceremden sen Paris
Dört çerçeve içinde çýplak gözlerle
Yaþamýna girmek bambaþka bir alemdir
Gece doðallýðýn sevdalara bahar ekiyor
Gündüz doðallýðýnda baharýn sevdalarýna
Fýrtýnalar estiriyorsun, insanlarý kavururcasýna
Bir insan mozayiði taþýyorsun baðrýnda
Öylesine her çeþit insan
Çýplaklýðýyla
Ve yaþam karmaþýklýðýnda canlar alan
Kendini pembe bulutlara kaptýranlar
Bilinmez sahnelere, bilinmez karanlýk düþüncelere
Fukaralýklarý pençelerinle parçaladýn
Biçareliðiyle bilinmez bir sevdayla
Savurdun köþe bucak diyarlara
O yeraltý dünyasý Metrolar yok mu
Ah seni Paris ah
Seni daha nasýl anlatsam
Senin hangi yüzünü anlatayým
Doðallýðýný mý, canavarlýðýný mý
Nice insanlarý yuttuðundan mý
Göz kamaþtýrýcýlýðýndan mý
Ah Paris, seni bir insanlarýma anlatabilsem
Çýplaklýðýnla, sadeliðinle, zenginliðinle...
Ah Paris ah...
Birde insanlarým direngenliðimle
Beni anlayabilse...
Ýnsanlarýmýn örümcekleþmiþ
Beyinlerini avuçlarýma alamýyorum bir türlü
Doðacak ufkumda bir güneþ, yakýndýr elbet
Bir gün güneþim daha da parlak
Daha da kýzýl doðacak mutlaka
Ýnanýyorum mozayik büyüyor
Çatlaklar birleþiyor bir daha çatlamazcasýna
Bu bir hayal deðil, doðallýðýn çýplaklýðýdýr
Gök kubbeyi delen Eiffel tanýktýr
Kapkara bulutlarýný daðýtmak için
Bir inatla direniyor Paris’in sokaklarý
Seni nasýl anlatayým Paris
Tarihi ve kanlý sokaklarýný mý, kaldýrým taþlarýný mý
Champs Elysée’nin hangi yüzünü anlatayým
Baðrýnda o kadar tarihi eserler gizliyorsun ki
Bir o kadar da insanlarýn cellatlýðýný barýndýrýyorsun
Evrensel perdeni aralýyorum
Gözüme hayvanlar alemini seriyorsun
Bir titreme sarýyor vücudumu
Tüylerim diken diken oluyor
Ýnsanlýk deðer yargýma bir ihanettir algýladýðým
Yerkürenin dört bir yaný canlanýyor
Seriliyor önüme kocaman bir halý
Canlýlar aleminde bu sosyal hayvan
Kendisine her canlýyý esir etmiþ
Kafeslemiþ, zincire vurmuþ savunmasýz
Dört ayaklý varlýðý, kendisiyle hapsetmiþ
Seni insanlýðýn yüz karasý Paris
Neyini anlatayým daha senin
Metrolar’ý kendisine sýðýnak yapanlarý mý
Betonlarda boylu boyunca uzanýp inleyenleri mi
Biçare kalmýþ, yaþamýna küsmüþ
Binbir zavallýnýn hangi çilesini anlatayým
Dudak dudaða, ateþli gençlerin seviþmelerini mi
Köþe baþlarýnda müþteri bekleyen fahiþeleri mi
Köþe baþlarýnda hain kurþunlarda vurulmuþ
Boylu boyunca yerde yatan insan cesedini mi
Ýrkiliyorum, tüylerim diken diken bunlarý yazarken
Ýnsanlýðýmla utanýyorum, benliðime baþvurarak
Ýnsanlýk penceremden Paris’in ancak
Bu kadarýna dokunabiliyorum, çýplak gözlerle
Ama sade, ama karmaþýklýðýyla
Seni anlatmakla bitiremiyorum Paris
Üstünde kara bulutlarýn hiç eksik olmuyor
Ýnsanlýk evrenselliðime bakýyorum
Yolumu görüyorum
Güneþim solgun deðil hep parlak
Bendeki parlak güneþim doðacak bir gün
Ýnsanlýðým deðer yargýsýný bulacak
Ýnanýyorum buna
Hasan DAL
08 Aralýk 1991
Güneþin Çocuklarý adlý eserimden
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.