Hayat söyler, ömür insan insan akar
Ýnsan ölüm ölüm susar
Ölüm zehirli sarmaþýk gibidir...
Bulutlar yaðmur dökmez topraklarýna
Fakat þakýr þakýr yaðar alýn terinin kurak düþleri
Doðuda doðanlarýn yolunda gitmez iþleri
Güneþin ve emeðin harcýnda yoðrulurlar
Yüzleri solgun, yorgun ve kederlidir
Zordur ve çoraktýr tarlalarý
Mevsimli mevsimsiz aðlar analarý
Türküden bozma aðýtlarda
Yanýk bir ezgidir doðunun insanlarý...
Tarumar olmuþ düþlerin antik harabesine
Kanla sulanmýþ daraðaçlarý dikilir
Her biri avlunun ortasýnda fokurdayan
Karacadað gibi, her biri kendi devri gibidir
Sonradan adý caddelere verilse de
Düþündüðü için sallandýrýlan canlarýn
Bir karanlýk aydýnlanacak diye
Bin ömrün ocaðý sönecektir
Fýrat’ýn sularýna kulaç atmayan
Bilemez ki Fýrat’ýn baðrýnda kimler aðlar
Fakire tepetaklak iþler yasalar
Vermeden alýr ya da almadan vermez
Aðalar ve aða babalarýndan izin alarak
Zalimleri aða yapanlar…
Hayat susar, ömür büklüm büklüm sararýr
Yaþamak çölde serap gibidir, fellik fellik aranýr
Ne zaman güneþ doðsa, doðuda yeni bir umut canlanýr…
Ýsmail Boyraz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.