MEVSİMLERLE DOĞDUM, MEVSİMLERLE ÖLÜYORUM

Öncesi ve sonrasý
Ýçinde kaybolmak
Eriyip gitmek
Lime lime dökülmek
Sararýp solmuþ
Yapraklar gibi
Yavaþ yavaþ yere inip
Topraðýn baðrýna düþmek

Mevsimlerle doðdum
Mevsimlerle ölüyorum
Ýnsan yemyeþil bir aðaç misali
Ve o daldaki yemyeþil bir yaprak
Hem de taptaze
Doya doya yaþarken
Ýlkbaharýdýr ve ilk mevsimi hayatýn
Ýlk çýðlýðýn, ilk bakýþlarýn pýrýltýsýna doðan…

Sonra yaz gelir ardýndan
Doya doya yaþar yaþar yaþar…
Bir gün hesap vereceðini unutarak.

Ve ardýndan sonbahar gelir
Hele o kasým güneþi
Bir görünüp bir kaybolan
Ýnsaný kandýran
Kasým güneþi ile uyanýr insan
Bu arada dalýndan düþme zamaný gelmiþtir
Sonbaharýn hazin rüzgarlarýyla
Ve yaprak hoyrat rüzgarlara dayanamaz ve düþer
Bir müddet yerde yeþil kalýr
Bir zaman sonra sararýp solmaya
Kurumaya baþlar ve sersefil yerlerde
Basar üzerine her þey ve herkes
Kaç gün desem bilinmez
Ve hazin son
Süpürülür solan dal
Atýlýr konteynýrlarýn içine…
Hani bir zamanlar bakmaya kýyýlmazdý ya…

En sonunda kýþ gelirde
Ýþte o zaman ve iþte o an
Hisseder insan!...
Havanýn ve topraðýn soðukluðunu
Ve ölümün soðuk yüzünü…

Ýþte ondan!...Ýþte ondan
Mevsimlerle doðar
Ve mevsimlerle ölür insan.








Sosyal Medyada Paylaşın: