Zamana baktým çok üzgün, benzi soluk çehresi hepten süzgündü, bulut arkasý saklambaç oynuyordu, bir doðup bir batan güneþ, kara bulutlar kümelenmiþ, havalar çok soðuktu, tabiat sýrýlsýklam olmuþtu, zýpladý denizdeki tüm balýklar, sýrýlsýklam aþýk göz misali, yaðmurdu evrenin yere düþen gözyaþlarý.
Gayriihtiyari birden daðlara baktým, tepesi beyaz karlý, aðaçlar üþüyordu, karlý dallarý yere sarkmýþ, beyaz gelinlik giymiþti ormanlar, pek sulu gözleri vardý, yaprak yapraktý karlý yeþili, sular dere tepe poz vererek akýyor, her engeli aþarak akýyordu sevgilisi ovaya, bununla yetinmeyip, gerçek adresi denize akýyor en sonunda.
Allah vergisi muhteþem doða, resmen dans ediyordu, eþlik eden edene, bu dans çok özeldi, çünkü her þey beden bedene, gökkuþaðýný gören hava, deniz, kara coþmuþtu, kýskanan orman, dað, dere, tepe vb ne varsa, onlar da katýldý bu cümbüþe hiç üþenmeden, renga renk kelebekler beklerken , hoþ gelecek ilk baharý, sýcacýk havayla yeþerdi sevda umutlarý, aþk ile kýpraþýrken kalpler.
Karakýþ henüz geçmiþti ki, bir mesaj gelir doðal mý doðal, kýr çiçekleri açar, gelinciklerle süslü, kuþlar öter, kuzular yayýlýr alabildiðine, sevgililer kaynaþýr, mevsim ile oynaþýr gönlünce, kan kaynar, gözler oynar, yanaklar al-al olur; aþk düþerken kalpten kalbe. Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Temiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.