Rüzgarla Küslük Olmaz

Her acýnýn ve aþkýn mutlak maðlup kederiyim
Mutluluk orucunda nedense seferiyim

Yokluðun çivi misali duvardan sökülmez
Yanan yaðmur boþ yere yanaðýna dökülmez

Aþkýma mülteciyim asla dönüþ yok bana
Bir kere yandým öyle kolay sönüþ yok bana

Hakka varan sonuma hasrettir tecellim
Ýþtiyak içindeyim korkmam gelsin ecelim

Ufuklarýn kanadýna taktýðým karanfil
Memnun deðilsem þunu bil ki ruhumdur sefil

Ýsyan edip kendi cehennemimi ateþlemem
Uçurtmam düþtü diye kýzýp, rüzgâra küsmem

Nilde eðlenen mutlu timsahlar yerli deðil
Rengim karaysa korkma yüzüm ak, kirli deðil

Yetim kalmýþ yaðmura sevdalarým çöllerde
Hangi ihanetin bedeli ahu zar güllerde

Koca nemrutu küçük sivrisinek öldürür
Yenilmez Yavuzu bir çýban attan düþürür

Beni varlýkta deðil gülüm yoklukta ara bul
Bir muammayým say ki meçhul adým Ýstanbul

Akýlsýz bir arý çiçekte tatlý altýn bulur
Daðlarý delen yüreðim iki kaþa kul olur

21.10.2006
Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın: