hani bir resmim vardý benim. beyaz, koyu beyaz.. rengarenk beyaza boyamýþtýk.. hatýrlamazsýn ama sen.
öyle ya, yalnýzca ben boyuyordum, sen siliyordun.. ben elimde fýrça, biraz mavi aldýkça, sen gölge oluyordun.. gölgene takýlýyordu ayaklarým. düþüyordum..
sarýya hiç dokunamamýþtým. biraz yeþil vardý, sonra mor.. baharý anlatacaktý. düþ olacaktý, güzel bir yüzün yanaðýnda.. hele pembeye göz dikdikçe ben, gülümsedikçe resmimize, sen susuyordun..
kýrmýzý diyordun sonra, kan kýrmýzý.. ama yorulmuyordum, ben gene boyuyordum. hiç durmadan, rengarenk, beyaza boyuyordum.
karardý þimdi, ne bahar kaldý dilinde, ne dudaðýnda bir isim. göz yaþlarý aktý renklere, yalan kadar, ölüm kadar siyah þimdi, o bembeyaz resim..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yakamoz_Işığı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.