ÜZÜLME ANNE.....

08.12.2012/KAYSERÝ

ÜZÜLME ANNE...

yüzüme bakýnca,
öyle korkuyorum ki,anne..
gözlerimdeki kederi,hüznü
bulutlanan yüzümü,
görüp de üzülürsün diye ,anne...

altüst olan duygularýmý,
bir yaprak gibi savrulan hayatýmý,
kan revan olmuþ,þu virane kalbimi..
içimi okuyan gözlerinle,
bakýp da sessiz sessiz aðlama,
gözlerinden süzülen yaþlarý saklama diye anne..


sessizliðime bakýpta,gizli gizli izleme..
içimde kopan fýrtýnalarý görmezden gel anne..
doyasýya yaþamak hem acýmý,hem yasýmý..
ne varsa hayata dair,
kýrýk dökük duygularý,
sevgiye dair kýrýntýlarý,
hepsini savurdu rüzgarlar.....
benden geriye kalan,
þu gönlümün yarasýný...
sýcaklýðýnla iyileþtir anne...

hep öyle þevkatinle dokun yaralarýma,
iyileþir belki,en iyi ilaç senin sevgin anne..,
tut ellerimden tekrar,ayaða kaldýr beni..
sanki ilk doðduðum günkü gibi...
göðsüne bas sýmsýký ....
bir daha býrakma beni anne....

sana içimden geçenleri ,
nasýl söylerim bilmem ki...
dayanýr mý anne yüreði..
ýslak bir mendil gibi..
nasýl da fýrlattý attý,hayat beni
bilsen ne kadar acýtýyor ,
anýlar hüzünlü yüreðimi...
þimdi aný desemde,
daha dün gibi..
hayatýmýn içinde
yok yok bilesin ki...
anlatsam anlar mýsýn anne..
anlayýnca beni sevginle,
þefkatli kollarýnla...
sýmsýký sarar mýsýn ?
üzülme diye anne....

emekli öðretmen
gönül beyan
Sosyal Medyada Paylaşın: