Ben Mevsimlerden en çok baharý severdim. Bir aðacýn dalýnda çiçek görsem Tomurcuðunu sana benzetirdim. Ýçim kýpýr kýpýr olur, Çocukluðum gelirdi aklýma.... Yaþamak ne güzel, derdim. Gülerdim. Sahi, Sen baharý sever miydin? Unuttum.
Bu þehirde erken uyanýyor Palmiyeler üzerindeki serçeler.. Palmiyeleri ne çok severdim-bilirdin. Sahilde dalgýn dalgýn yürürken bir baþýma.. Martý seslerinle kendime gelirdim. Yanýmdan insanlar geçerdi... Ben hüzün dolu, Ben Birilerine dargýn. Ben Birisine yürekten yangýn Ýçimden aðlamak gelirdi...
Yolcu vapurlarý Karþýyaka’ya hareket ederdi... Ýskele kenarýnda, olta atanlar vardý.. Bakardým, Hiç birinden sen çýkmazdýn. Okula giden çocuklar geçerdi yanýbaþýmdan. Ellerinde kitaplar, Yüzlerinde gülücükler. Mutluluklarýný gözlerinden okurdum. Çocuklarýn her birisi ayrý bir þiirdi.. Ah ÝZMÝR ! Güzelim, Soluðum, Can bulduðum.. Ne gizemli, Ne coþkulu bir þehirdi.... Sahi, Sen ÝZMÝR’ i sever miydin ? Unuttum.
Necdet GÖKNÝL
Sosyal Medyada Paylaşın:
ncdtgknl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.