Bıraktığın yerdeyim, bıraktığın gibiyim
Mehmetbaki
Bıraktığın yerdeyim, bıraktığın gibiyim
Ta uzaklara gittiðindeydi
Ýlkti gidiþin ve çok uzaktý bakýþýn
Tek bir damla bile yaðmur yaðmamýþtý
Bir tek, ýlýk bir rüzgâr esmiþti
Suskunluðu tutmuþtu dünyanýn
Her yer ve her þey susmuþtu
Yüreðimden ve yüreðinden bir ses duyulmuþtu
Bir hýçkýrýk çýkmýþtý benden
Bir ayrýlýk acýsý duyulmuþtu senden
Bir hüzün damýtmýþtým yüreðimden
Bir acýklý tebessüm belirmiþti senden
Çaresizliðe çaresizliðimdi üstüme çöken
Zamandý zamansýzlýðý vakitsizleþtiren
Rüzgârýn, yaðmurun, bulutlarýn hep bunlarýn
Bir suçu vardý elbet seni götüren anýn
Ve o aný yaþayan her yanýmýn
Suskunluða esir dilimin, akmayan kanýmýn
Hep suçu vardý, hepsi suçluydu
Bir türkü bile söyleyemedim gitme diyen
Bir tek söz bile diyemedim etme diyen
Nasýlda tutulup kalmýþtý
Sanki kýrýlmýþtý ellerim
Sen son bir bakýþla kaldýn
Derinliklerimde ve gittin
Býraktýðýn yerdeyim, býraktýðýn gibiyim
Bazen yaþayan ölüyüm, bazen ölmüþ diriyim
Bazen eylül yaðmuru bazen dað yeliyim
Kâh gamdan göklerde, kâh elemden yerdeyim
Olmadýðýn bir dünyanýn boþluðunda
Varlýðýnýn nihayetsizliðinde nihayete ermekteyim
Gözlerimde bir hüzünlü bakýþla
Ýçimi kahreden bir yakýþla
Ateþteyim, alevdeyim, küldeyim
Mehmet Baki
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.