Ýntihar sehpasýdýr artýk akþamlar
Yollarýný gözlediðim camlar
Yalnýzlýk damýtýr bana
Ve þimdi bütün söyleyeceklerim
Vasfýný yitirmiþ kelimelerden müteþekkildir
Her ne çektiysem senden yanadýr
Tek gayem senin ülkende
Ölümü yok sayarak ertelemekti sonbaharý kýþ ý
Artýk dinlediðim her türkü
Sömürülmüþ duygularýma tercüman
Yani anlayacaðýn çarmýha gerilmiþ sine
Yine akþam
Yine kan çanaðý gözlerim
Söylediðim her türkü vurur içimi yüzüme
Sabaha çýkacak tek heves
Bir dal bulup dilek dilemek
Annem söylemiþti oysa
Yaprak dökmeyen aðaca güvenme diye
Unutma bundan böyle
Senin de göðünde akbabalar uçar artýk
Unutmak belki de daha kolay olurdu
Þu canýma okuyan þiirler olmasa
Ey dilimin ucundaki
Ses ver artýk
Ve bari su dökme ardýmdan
Yeþermesin ayrýlýklar
Ah anne söylemiþtin de :yine bu gece rüyamda kurban gördüm dikkat et oðlum diye
Bayrama yormuþtum
Þimdi öpsem ellerini affeder misin beni anne
Bir görsen oðlunu
Ellerimi uðurluyorum senden önce
Yaðmurdan önce topraktan alýyorum payýmý
Kýrýk bütün pencereleri þehrimin
Þimdi söylenecek sözler kifayetsiz
Keþke hiç bir þey söylemeden anlayabilseydin ah
Artýk ne yalan söylemeye bir bahanem
Ne de yüzümde hüznü gizleyecek bir tebessümüm var
Madem bilmiyorsun kaç kez söker yüreðimi yalnýzlýk
Git artýk sabrýmý sýnama bu kadar
Artýk git