Gülşen-i har

Gülþen-i har

Þu Har-ý gül þende, asýl rengini,
Öylesine arar, arar bu gönül.
Kimsesiz, kimsesiz kendi kendini,
Öylesine anar, anar bu gönül.

Benim benliðimle açtý aramý,
Rengimi þaþýrdým, ak mý, kara mý?
Kabuk tutsa bile, yürek yaramý,
Öylesine yolar, yolar bu gönül.

Çektiðim çileler, ah sýz amansýz,
Terk ettim tedbiri, kaldým plan sýz,
Sanmayýn yanýþým, dinsiz, imansýz,
Öylesine yanar, yanar bu gönül.

Bilmem dirimiyim, bilmem ölümü,
Unutmuþ gibiyim, gölge rolümü,
Akan gözyaþlarým, sevda çölümü,
Öylesine sular, sular bu gönül.

Yaz bahar aylarý, sinemde yükmüþ,
Meyveler toplanmýþ, gazeller dökmüþ,
Son bahar gülleri, boynunu bükmüþ,
Öylesine solar, solar bu gönül,

Hamuru yoðrulmuþ, Hakkýn eliyle,
Deryalara dalmýþ sevda seliyle,
Rayihalar almýþ, Tevhit yeliyle,
Öylesine kokar, kokar bu gönül.

Duman bilmez, ateþ bilmez, köz bilmez,
SEMME VECHULLAH’TAN baþka yüz bilmez,
Nota bilmez, beste bilmez, saz bilmez,
Öylesine çalar, çalar bu gönül.

Þükrandýr þükürle, þükrün þükrüne,
Kapýlmýþ gidiyor içsel zikrine,
Can-Canan misali vuslat fikrine,
Öylesine dalar, dalar bu gönül,

Bülbülüm niyazým gayet derinden,
Ne gelirse hoþtur dostun elinden,
Yaralý yarayý almýþ derinden,
Öylesine kanar, kanar bu gönül.

01.05.1999…Mustafa Yaralý



Sosyal Medyada Paylaşın: