veda

Allah biliyor
ne çok istedim
göðsünde uyumayý
yaðmurlu sabahlara
en azýndan bir tek sabaha
seninle uyanmayý...

olmadý...
olamadý...
ansýzýn bile deðildi gidiþin
"an" gidiþinde yarým kalmýþtý...

bilmiyorsun
ne çok aðladým
baþýmý yastýklara gömerek...
kimse sesimi duymasýn diye,
içli içli hýçkýrdým...
duymadýlar...

gülebiliyorum
yalandan bile olsa
hala bir gülüþ
konduruyorum dudaðýma,

ya sen!
hiç mi istemedin?
kokumla uyumayý...
giderken ardýna bakmayýþýn,
gözyaþlarýmý görmemek için miydi?

olsun...
hiç kýyamadým sana
her sitemim aþktý
derdim aþkýmdan...
yuttum gitti
boðazýmda düðümlenen
her kelimeyi...

gittin...
bittimi?
asla...
sindirdim,
acýlarýmý...
ve
o uzak duruþlarýnýn
bütün nedenini
baðrýma bastým...

sakladým...
senden bahsederken bile
seni sakladým...

çok sevdim,
unutmayacak kadar
unutulmayacak kadar
sevildim...

git þimdi...
kokumu duymayacaðýn
uzaklara git...
olurda
kendine verdiðin sözü
tutamaz,
geri dönmek istersin!

kýyamam sana,
tut sözünü
kendine kýyma...
yolumuzu sen seçtin...
gelirken sormamýþtýn
giderkende sormadýn...

aldýðýn her nefeste
canýn saðolsun...

sibel varol



Sosyal Medyada Paylaşın: