inandıramadım kendimi

Alýþtýramadým kendimi sensiz olduðuma.
Bir kahpe feleðin içinde kendimi bulduðuma.
Izdýraplýðýn içindeyim
bu sensizlik için kendimi yolduðuma...

bir çýkmazýndayým yaþamýn ,
nerden dönsem bilinmezlik,
kaybuldum yaþamý sensizliðe...
gömüldüm içine haraplýðýn...
bir bataklýðý yaþamda takýlý kaldým.
kederin oltasýnda kývýrýIan ,
bir balýk gibi baþka bir yaþama saldým..

þimdi gizli bir köþe baþýnda aðlama modundayým.
bir küçük umutta bile
Yaþamaya sarýlan bir yol hatýndayým..
Alýþtýramadým yokluðuna kendimi.
alýþtýramadým sensizliðe ,
ve bu denli çaresizliðe bendimi ...

hep uzaklarda olacan biliyorum ,
ama ben sana birgün sarýlacam diye gülüyorum.
oysa dönülmezlik bu biliyorum
ve sen bensizsin ben sensiz
ve sana ulaþamýyorum diye ölüyorum..
þimdi baþkalarýnýn yanýndasýn ,
kendimi inandýramadýðým kadar
yorgunluðundayým kederi yaþamýmýn..

inandýramadým kendimi mutsuz oluþuma .
her seni düþündüðümde kendimi aðlayarak buluþuma..
susuz bir gül gibiyim iste kurumuþ halde soluþuma...





..
Sosyal Medyada Paylaşın: