Kör Oyunlar.

Emektar bir düþman ellerini ovuþturan
Ve de;
Karþý konulmaz bir avuntu yerden yere vuran!
Yetersizim...
Suç bende deðil,
Gecelerden akar dönüp duran dünyadan.




Kaç günü kaçýrdým
Ne zamandan beri ellerimde bu soðuk mavi
Hani zaman yýrtýlacaktý kaderimden
Karanlýk geleceðin eþiðinde oyalanmadan.
Ve de;
Sönmeye yüz tutmuþ korlarý uyandýrmadan.




Zamaný da çelmelemiþler duydun mu ey yolcu!
Belirsizlik savurmuþ bedenleri yerden yere
Kasýp kavuran bir veba yaþanýyor yüreklerde
Tahammül, mutlak bir boyun eðiþin esaretinde.
Oysa; indirseler perdeleri,
ilk heyecanlar gibi, abartýlý bir istekle bekleyiþte.





Oyunlar oynuyordum eskiden.
Bir ayaðýmý sekerek,
iki gözümü yumarak.
Ne büyük eðlenceydi kurallarý unutup mýzýklamak.
Simdilerde koþsam iki ayaðýmla
Düþüyorum yüzümü parçalarcasýna.
Ya da bir gözümle bile baksam,
ihanet halka halka alýyor beni arasýna.
Ve de;
Carmýha geriliyor hayallerim,
Gömülüyor asfaltýn karasýna.







Sosyal Medyada Paylaşın: