Bedenim yorgun, dertler aðýr geldi.Öylece uzandým,
Yatak durgun,yastýk vurgun geldi.Üzerime toprak düþtü.
Neden böyle oldu,böyle mi olmalýydý.Düþünmekten usandým.
Yalnýzlýk beni yokladý,ben yalnýzlýðýmý.Ömürden yere bir yaprak düþtü.
Þu hayatta dikili bir aðacým mý var derken ,yuvadan kuþum uçtu.
Birazcýk uyumaktý isteðim,uykum bana küstü benden kaçtý.
Mevsim kýþ,aylardan aralýk,hava soðuk ,durum ayrýlýk yere kar düþtü.
Zaman her þeyin ilacýdýr derken, istemesem de yüreðime kor düþtü.
Düþündüm taþýndým çýkamadým bir türlü þu iþin içinden.
Belki sen giderken duruyordum.Ama bilki yüreðim koþtu peþinden.
Koþtu ama nafile, biçare .Yüreðimdeki sevdan taþýdýðým can düþtü.
Erkek adam aðlamaz dediler.Gözümden yaþ yerine iki damla kan düþtü.
Düþenin elinden tutun der dinimiz.Dedim bir tutan olur belki,
Ne tutmasý “Düþene bir tekmede sen vur” dediler.Bu daha ilki,
Düþmana gerek yok.Allah hayýrsýz dost vermesin olmuþlar birer tilki.
Asýl yüzlerini düþünce gördüm.Dost sandýklarýmýn bir bir kürkü düþtü.
Yalnýzdým karanlýk bir gecede ,ansýsýzýn gölgen üzerime düþtü,
Karanlýkta gölge olur mu deme,tüm karanlýklar peþime üþüþtü.
Gölgen üzerimde ama sen yoksun.Aklým þaþtý bu nasýl bir iþti.
Iþýklarý açmak istedim,belki sen yoksundur diye bir korku içime düþtü.
Sen sen ol görürsen eðer düþen birini,býrakma tut onun elinden.
Þimdi susmak zamaný,insanýn baþýna ne gelirse gelir dilinden,
Dil Lâl,kulaklar saðýr oldu.Göz yaþlarýyla,kirpik kirpikle buluþtu.
Ardýndan haykýrýrcasýna baðýrdým.Seni seviyorum diye içim tutuþtu.
Artýk sen ele,sevgim sele dönüþtü.Söz sana ulaþmadan yere düþtü.