Ah yiðidim, ah hüznümün kara rengi Görmem mi sanýrsýn Kýsýk gözlerine neler sakladýðýný Kursaðýmda hercai sevdan
Belki de yüreðim asrýn gerisinde atýyor kimbilir, Ondandýr ölümden zor geliyor ayrýlýkacýsý Ne çok birikmiþ hüzün göz bebeðime, Dün aynada görmüþüm.. Bir aþkýn dehlizine batar olmuþum Kaç kez irkilmiþim haykýran yürek sesime, Mektuplar baðlamýþým göç vakti kuþlarýn ayaðýna Gönül kavgasýndan bitap düþmüþüm yaþamýn tam ortasýnda
Ne yazýk ki dolanýp durmuþum bir cesedin baþýnda Kýyamamýþým üstüne toprak atmaya Hala saf yüreðimle sevgiye önem vermiþim iþte ben öyle sevmiþim
Ah yiðidim.. Ah hüznümün kara rengi.
Kaç kez kýrmýþ fay hattýmý artçýlarýn, Ve ben kaç kez kriz masalarý kurmuþum Suçlanan ben, üzülen ben, tükenen ben olmuþum ben.. Sen isyanla selam verirken tebessümle gelmiþim
Sonunda anladým.. anladým ki... aðlanacak halime gülmüþüm
Sen gene yeniden... yeniden limandan demir alýp, yelkenler fora derken,
Maalesef ben... Sözün bittiði yere gelmiþim...
Aliye UYANIK/ GEBZE Sosyal Medyada Paylaşın:
BOZOK KIZI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.