Nuru Muhammed
Gönül ufkumuzu, seher eyleyen,
Tanlarýn tan’ýsýn, þükür ki varsýn.
Tevhit güneþiyle bizi eðleyen,
Anlarýn aný’sýn, þükür ki varsýn.
Hak olup Hak ile Hak’ka ulaþan,
Aþký muhabbetle misk’e bulaþan,
Þah damarý dahil, gezip dolaþan,
Kanlarýn kaný’sýn, þükür ki varsýn.
Ayýrmadýn bizi sürüye saydýn,
Bir kalbin üstüne, kazýldý kaydýn,
Arka yüzü sýrlý, ön yüzü aydýn,
Camlarýn camý’sýn, þükür ki varsýn.
Diriyle dirilik izinden giden,
Tevhit manasýna gayretler güden,
Hakký hakikati secde-gâh eden,
Canlarýn canýsýn, þükür ki varsýn.
Gayriyet’i bizden alýp boþatan,
Ayniyetle sarýp, aþkla kuþatan,
Gönül Kâbesinde Hac’cý yaþatan,
Yanlarýn yan’ýsýn, þükür ki varsýn.
Meðer celalinden gelsede acý,
Anladým ki hepsi gönül ilacý,
Gözümün nurusun, baþýmýn tacý,
Gamlarýn gamýsýn, þükür ki varsýn.
Benlik kýrýntsý aklým çalsa da,
Binde bir maziye dönüp dalsa da,
Yaralý idrakim eksik kalsa da,
Tamlarýn tamýsýn, þükür ki varsýn.
30.12.2012...Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.