Ve solarken güneþ ufukta, Bir karanlýk çöker En zifirisinden. Iþýk arar gözlerim, Sessizliði dinlerken. Bir hýçkýrýk tutar, sarar sarmalar beni. Kulaklarýmda yokluðunun feryadý, Uðuldar beynimde Kemirir beynimi bir fare gibi. Bir çocuk sesi duyulur , Çok uzaklardan. Deler karanlýðý orta yerinden, Yankýlanýr semada, Bir zelzele kopar feryattan yer yarýlýr, gök cezbeye gelir, sanki aðlar gökyüzü. Rahmet olup yaðarken yaðmur, Aðlayan çocuða can olur, Susayan dudaklarýna düþer, Yaðmur taneleri. Son nefesinde ona arkadaþ olur…
07 0OCAK2013 Sosyal Medyada Paylaşın:
paşaoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.