ÖLEN ÜZÜLÜR
ÖLEN ÜZÜLÜR
Bilinir ki, bu ay muharrem ayý
Kerbela`da aklý kalan üzülür…
Okuyup inceler kara sayfayý
Azýcýk vicdaný olan üzülür…
Hasretlik çok yormuþ yüreði tekler
Umut merhametin yolunu bekler
Neden gevelenip durur gerçekler?
Bir farkýna varsa yalan üzülür…
Sýrtýmý hiç yaslamadým dayýma
Þükür dedim ne düþtüyse payýma
Gem vurmazsa insan kötü huyuna
Çakýlýr da yere kolan üzülür…
Dede onbeþ, torun seksen yaþýnda
Bilmiyor ki nefsi neyin peþinde
Vuslat mevzilenþmiþ köþe baþýnda
Eyvah arpacýða gelen üzülür…
Umman`a kurduðu bin bir tuzakla
Donatmýþ sofrayý havyar, balýkla
O, sofrada fakir gelirmi akla?
Bir lokma ekmeði bölen üzülür…
Gönül gözleri kör, kulak saðýrsa
Yusuf`u kaç kiþi duyar baðýrsa
Sevaplarý az da, günah aðýrsa
Yaþayan anlamaz ölen üzülür…
Yusuf Giraz
Oberhausen/ 26.11.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.