BİLİYORUM SEVMEDİ BENİ ANNE!

BÝLÝYORUM SEVMEDÝ BENÝ ANNE!


“Ey Tanrým!
Gün doðumuna, yaklaþmakta fitili ateþlenmiþ isyan,
Ve aðlamalarým, gökten duyulmuyor sanýyor, içimde lanetlenmiþ bu günâh!
Enseme, nefesini üflüyor þeytan,
Yeryüzüne dökülüyor, binlerce insan sûretinde nefsî hayvan..."


Yüreðimin dar sokaklarýna, týnýsýz þiir gibi iniyordun,
Damla damla…


Sâhrasýnda hislerimin, birkaç kelimece düðümdün gözlerime.


“Ýnsanýn neresi acýrsa, kalbi hep orada atarmýþ.”derdi annem.
Hep yüreðim acýyor anne!


Kýsa bir kýþ masalý gibiydik.
Soðukta, birbirimizin dibine büzüþür, bakýþlarýmýzýn baharýnda ýsýnýrdýk.
Çýplak ayak düþlerimizin, buram buram kokusunda, tomurcuk býrakýrdýk topraða.
Oysa, oysa yapraklarým hiç taçlanmadý anne!


Aþkýn soluksuz yokuþlarýnda
can çýrpýnýyor içimde
Can ki, ölesi sancýlarda
Öyle bir alâz ki, kor kor yanýyor etlerim
Tutuþuyorum yokluðunda
Biliyorum, sevmedi beni anne!


Hoyrat akþamlarda, savruluyorum rüzðarlarla
pervazýma düþüyorum çise çise…
Gözlerimin bulutsuzluðunda tüm saðnaklar
Ve kör bütün kalabalýklar.


Öksüzlüðünde dilimin, kara kalem resimler gibiyim
Gülüþümün esmer tarafýndan, öpmedi anne!
Sol yanýmýn intiharýnda,
Boynumda gerilmiþ ipin, acýmasýzlýðýnda
Koptuk çürük baðlarýmýzdan…


Dýþ kanamalarýmýzýn çoðulluðunda, içimizi göremedik
Yokluðun, ölüm tarafýndan kutsandýðýný bilemedik, anne!


Vuslatý, nabzýmý yavaþlatýyor
aðýt daðýlýyor içimden
Sularýnda vurgun yemiþ, dalgalarýyla kayalara tutunmuþum
Biliyorum, sevmedi beni anne!


Avuçlarýmda atardý, sarhoþ kalbi
Dudaklarýma inerdi, kirpiklerinin büyüsü
Ah Gül’düm tenine..
Bitti dediðin de, ellerinden gelen bitiþimi sevmiþtim ben anne!


Aynalarda gümbürdeyen, yumruðumun kan selinde yüz/düm
Yüzünde, boynu bükük bir Gül’düm


Kalemlerim, ömrümün sayfalarýný çift çift atlýyor
Yalancý omzundan, düþüyor baþým
Eðik ve maðrûr…
Ciðerlerimi saran, týknaz nefesin sisinde
Soluyorum ben anne!
Boynu bükükçe soluyorum.
Biliyorum…
Biliyorum, sevmedi beni anne!

05.01.2013
NURGÜL OCAK

Sosyal Medyada Paylaşın: