divan makamýnda çalýnýyor isimsiz salýnýþýn baki penceresinde açýlýyor ufkun, sensiz gazellerime nabi oluyorum güller açýlýrken aþkýmýzda fuzuli oluyorum leyla çölünde sen yokken nedim kalýyorum laleler solarken hüzünlerinde þeyhim galip gelir, hüsnün aþka bilenirken itri’nin nameleri yanar ,yanýk baðrýmda dede efendi olur alýnyazýmýn çalýþýný söylerim osman hamdi çizer yüreðimdeki kaplumbaða yürüyüþünü muhubbiliðim aþk meclisinde baþlar ,sýhhat atlasýnda rengine bürünür yunus olup damla denizinde duruþum sevgiye ulak olur köroðluyum benden baþka yar daðlarýnda gezersen abdal olup ali sevdalara zülfikar olur y’adým hafýzýn divanýnda oturur, baðrýmýn kayasýnda bülbül-i þeyda olurum ruhi alýr, ruhunun terkiplerini sevda bendimin öncesinden þeyhi’m okur ,içsel mevsimin mesnevilerini bir ben yazýlýr, bir ben okunur mazmun özlemler kýyýsýnda i mgelere geçiþi kutlar, içimdeki sevi bülbüller þiir olur ,sevda kalýr ,birlik olur ölümsüz sevdan
2. özsuyunda özü yýkanan bekleyiþin kalem ucu gibi emelim yazýlýyorum kaderimden önce sana aydýnlýðýný seren güzel gönlünün güneþ gözü gibiyim baþkent olmaya geldim alýnyazýnýn haritasýnda uzaklarýmýzýn kemeri baðlanmýþ baðlanýþ köprülerinde yakýnsak özlemler yürek yürüyüþünde bir günlerin sayfasýnda fecrin yansýr baðrýmda huzurun uygarlýk kalýntýsýnda son halin bulut sarýlýþýmýzýn kültür arþivinde son sözlerin gökyüzü seviliþin þöleninde buldu beni benlik arýnmasý gayrý sensizliðin kýlýcýndan geçti vebalim yeniden gelmek gibi geliþiyor senli ülkem geliþmekte olan bir ülke gibi durma uzaklarýmda büyük aþklarýn kentiyim, modern bir devlet gibi sar beni
artýk, aþka doðumlar öðreten içsel sancýlarýn anasýsýn artýk, tutkulara y’eller ýsmarlayan sevda yelisin esintilerinle sevi sofralarý kurdum oksijeninle yokluðunun tokluðunu alýntýladý özlemlerimin uzun metinleri vuslatýn eriyim, ordu sen, orada sen 3… uyanýþýn kirli filtrelerini sunar alýnç huzur gizil sandýðýn güven tepelerimdeki cevizden damlalarýn bile boyasýný silmez bu sandýðýný, ya da sandýðýný varoluþ okyanusunu okur gözyaþlarýn diriliþ topraðýma ekilir sevda filizin ürküntüleri yok eder kavruk umutsuzluk çirkin emellerin azotu biter,meþk meclisinde bitkin yarýnlarý yamalar hidrojen nefes nefese kalýr nefsim biyolojik istemlerin tablosunda çetelisini çizer yanýþmak çizgilerin beliriyor arzunun k’alem ucunda kýzýl demin, aný mayalanýyor yaþanýrlýðýn yaþlarýna þeytanýn yamalý bohçasýný taþýyan egolarýn tuzaðýna düþmeden yanmak þartýn kafiyesi gibi uyumludur helalimize hurilere ders veriþini sevdim, adem’in benken
cennetimden berrak yarýnlarýn sundum bilesin
Sosyal Medyada Paylaşın:
kafiye34 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.