Aman gönül bir güzeli seversen,
Dert ile inleyip aðlama sende,
Sonra piþman olup dizin döversen,
Bulanýk sel olup çaðlama sende.
Güzeli sev ama kýymetin bilsin,
Akan göz yaþýný elinle silsin,
Aksýn yüreðine yüzüne gülsün,
Yaraný tuz ile daðlama sende.
Ýyi düþün bu kez derim bu defa,
Kýymet bilmeyende arama vefa,
Vefasýz çektirir onulmaz cefa,
Küsüp te karalar baðlama sende,
Yoruldum arkandan artýk koþamam,
Bir aþk için onca yolu aþamam,
Yaþým elli olmuþ boþa yaþamam,
Baðla þu kazýðý saðlama sende.
Olur olmazlarý takma peþine,
Boþ hayallerinle taþma düþüne,
Rastla artýk kardeþ gönül eþine,
Hak etmiyor ise yaðlama sende.
Havva diyor ki ey kara yazým,
Gönül bahçesinde bitmiyor sýzým,
Ne yapsam bitmiyor gelmiyor yazým,
Hayallerle beni eðleme sende...
HAVVA KESKÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.