Hayata her an gülümse, içini bir heves sarsýn. Ýnsanlara öyle gülümse ki, güneþ kýskansýn! Adýný yaz gökyüzünün tüm derinliklerine. Üzerinde gezdiðin toprak seninle gururlansýn! Güzel sözler söyle, dudaklarýnda güller açsýn, Ne kadar çaresiz olsan da, hayata hiç küsme Küsmek çare deðil, anlat ki herkes seni anlasýn Kederler, elemler, çaresizlikler hayatýnda olmasýn Çek ipini kederlerin, varsýn daraðacýnda sallansýn!
Limitinin alabildiði kadar insanlarý sev ve sevil… Býrak o zaman bu dünya mutluluklarla donansýn Dün geçti, yarýn belki! Bugününü yaþa gönlünce; Göreceksin ki o zaman neler, neler sýðacak ömrüne Bir gülücük fýrlat gökyüzüne, yaðmur olup yaðsýn Varlýðýn hep umut olsun, insanlar þapka çýkarsýn Öyle mutlu gözlerle bak ki yeryüzüne neþe saçsýn Sen insanoðlusun mutlu yaþamayý hak ediyorsun Öyleyse “Hayata Gülümse” Hadi ne duruyorsun?