Yaşam ışığı

Yanarsýn
bir mum gibi
ölümün baþalangýcý
bir sonbaharda
Çaresiz ve kuru bir yaprak gibisin
ha döküldün
ha döküleceksin
Ömrün rüzgarýn elinde
ve de incecik bir ipin ucunda
Sallanýrsýn kendinden habersiz
bir o yana bir bu yana

Bazen bunalýrsýn
boðulursun yaktýðýn havada
Bazende kör olursun
çýkardýðýn dumanda
ve kopmak istersin ipinden
kurtulmak için
býrakmaktýr tek umudun
kendini havaya

Yandýkça erirsin
Eridikçe de
ararsýn teselliyi geçmiþte
güçlü ve parlak
yandýðýn yýllarda
Ama iþ iþten geçmiþtir artýk
Anlarsýn acý bir tebessüm dudakta
Ve uzun bir ahhh çekersin
Yandýðýn o parafin bataklýðýnda
Avutmaya baþlarsýn kendini
hani hayatlar birleþtirdiðin
ve geçmiþte kalan varya
iþte o romantik masalarda

Sallanýrsýn
sallandýkça geçer zaman
ve geçtikçe uyutur ayakta
Uyanýrsýn sonra
iki ayaðýn bir papuçta
Ha gittin
ha gideceksin
bilemezsin...
belki þimdi
belkide sonra

Yanarsýn bir mum gibi
gecenin içinden esen
rüzgarýn ýlýklýðýnda
Bindiði dalý kesen biri gibisin
ve yakarsýn ipini
sanki hata kendi aptallýðýnda
Köpek gibisin
titrersin
rüzgardan, karanlýktan ve yanlýzlýktan
Bastýrýr bir yandan
sönme korkusu hiç durmadan

Geçer zaman
ve sen
yanarsýn büyük bir hýzla
Tüketirsin havayý
fuhuþ miktarýnda
Görürsün önünü
kendi aydýnlýðýnda
Gördükce önünü hýzlanýrsýn
kalan kýsa zaman zarfýnda
Bulursun kendini
büyük bir dev aynasýnda
Saçýlýr alevler ulu orta
ve sen kalýrsýn çýrýlçýplak
meydanda
Sarhoþ olursun
Özgüveninin aþýrý dozunda
Ve an gelir
farkettirir rüzgar
ölümün soðukluðunu o çýplak baldýrýnda
Soðukluðu hissettikce
yalpalarsin
Bir saða bir de sola
Ha söndün,
ha söneceksin
umut baðladýðýn o aydýnlýðýnla.

Yanarsýn bir mum gibi
gecenin sessizliðinde
ve kül olmak korkusuyla.
Birakmak istersin herþeyi
geçmiþte, orda ve burda
cünkü ünutmak istersin
istersin zorda olsa
Kaptýrýrsýn kendini rüzgara
Getirir rüzgar zehir tozlarý
Çekersin içine
yakarsýn son kez yüreginde
Tüter etrafýnda ölüm kokusu
Ve çevren yanlýzlýk kokar
hüzün kokar
acý kokar
Kafeste kapalý bir kuþ gibisin
Kokladýkça acýyý
uçmak istersin
Kopmak istersin ipinden
rüzgardan ve onun güçlü kollarýndan
Kafa tutarsýn eriyen esir hayata
Kendini zorlarsýn
bir saða bir de sola
Ha koptun, ha kopacaksýn
Sende çok iyi biliyorsunki
biraz daha güçlü esecek olan
bir rüzgarla








Sosyal Medyada Paylaşın: