Bana geldiðinde zaman, zaman Nasýl karþýlardým seni Kendimi kýskanarak Bir halt eder diye
söz aldým ellerimden býraktým gözlerimi koþtular gözlerinin içine bir anýmsa, anýmsaki ilk sorduðum ne olurdu aç mýsýn? Çünkü açlýða hiç dayanamam Aç insan olmasýn yanýmda Ve dünyam da Bu kýskanç bollukta Seni de aç sanýyorum
yemek isteðinde ne çabuk hazýrladýmdý nedendi sence çünkü tüm açlýklar yüreðimi vurur
sana geldiðimde elimdekileri alýrken þaþkýndýn korkuyordun da temizlik yaparken güzelleþen o gülüþ sevmek kadar hemde
yalnýzlýða deðer biçilmez mutluluk çiçekleniyorsa aþk gözlerin derinlerin de yüzüyorsa
telaþýn yüreðinin sesinde sorguluyordu beni çok sýcacýk olmam o ateþe üflemiþtik sönmüþ gibi idi ama sönmedi sönmezde kývýlcým saçýyorken alev alan yürek yeni yýllara uçuþta
yanarýz ikimiz de deyiþin üzdü aþkýmý kül mü olsun gönül bizim umuda umut katmak için
yaþanacak mevsimlerin yolcusuyuz diyerekten özgürlüðün kanatlarýnda kýþlar bahar olur baharlar bir baþka bahar geceler gündüzler unutularak
aralýk 2012 M.PAÞAKAHYAOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Paşakahyaoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.