bazan daralýr insan atasý gelir kendini sahile uzaklaþmak ister dertten gamdan yalandan, yanar içinde yaþamadýðý aþk sevda baðrýnda fýrtýna kopar tirer ahlar puhlar çiðeri yanar ruhu nu alev alev ateþ sarar parmak arasýnda yanan siðaraya bakar aslýnda o an gözleri tutamadýðý eli arar gülümse be gülüm bu hayat bize göre deðil ne umduk ne bulduk toprak ile haþýr neþir olduk üstümüz baþýmýz çamur hep aç kaldýk kurdu kirpiðimizde göz yaþý biz hiç çocukluk yaþamadýk hep büyüktük ne zaman futbol oynamak istesek ayakabýyý yýrtma dediler ne zaman kara tahtaya yazmaya kalksak tebeþiri kýrma dediler ne zaman uçurtma yapsak iþ var dediler, bu þehirde ne zaman bir kýza baksak günah dediler, ne çok günahým varmýþ sonunda tebessüm ettirdiler
Ýrfan KÖKTEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÖKKUŞAĞI55 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.