Rüzgar Umutları Savurmuştu

Rüzgar umutlarý savurmuþtu
Canlar topraða düþmüþtü kefensiz halde

Günler karanlýða dönmüþtü zifiri karanlýða
Mayalanmamýþ sevdalar kekeme olmuþtu

Mahkum edilmiþti mutluluklar çarmýða gerilerek
Kaç defa idam edilirdi ki bir insan

Kapalý odalar ardýnda eller kana bulanmýþtý
Yürekler hançerlenmiþti
Müebbete mahkum bir aþk/ýn umudu yýkýlmýþtý
Baðýrýp duyuramadýðý sesi kýsýlmýþtý

Rüzgar umutlarý savurmuþtu
Ormanýn yeþili ç/alýnmýþtý suyu kesilmiþti
Özlem gök mavisine dem sürmekteydi

Kelepçeli ellerden kan akmaktaydý
Özgürlük korkak gözlerden bakmaktaydý
Soluklar nefessiz kalmýþtý
Ýçine çektiði acýlarýn karanlýk kuytularýnda kalarak

Dicle’nin fýrat’ýn çýplak sularý kana bürünmüþtü
Bilmediðim bir dilde aðýtlar yankýlanýyordu
Vakit tamamdý ruhum terkediyordu
Kelebekler erken ölüyordu
Çiçekler erken soluyordu

Rüzgar umutlarý savuruyordu
Yüreðim seni de beni de terk ediyordu

Ýbrahim DALKILIÇ
Sosyal Medyada Paylaşın: