Ýçimdeki depremin her bir artçýsý býçkýn Merkez üssü sinede kalbim çökecek gibi Umudum suya düþtü, keyiflerim pek kaçkýn Þu gönül istikbali iple çekecek gibi
Hengâmeli her gece karanlýðýnda aðýr Uðuldayan kulaklar hayata dünden saðýr Herkes kendi derdinde avaz çýktýkça baðýr Canhýraþ, can nefesim; anda çýkacak gibi
En uhrevi cehennem yüreðimde kor ateþ Hayatým pahasýna; son basamak, son atýþ Ya sonun da kurtuluþ ya olacak tüm batýþ Kader bizi güldürüp sonra yakacak gibi
Sessizlik karanlýða gömüyorken hasleti Korkularým alýyor gönülden asaleti Sýðýndýðým tek liman peygamber risaleti Düþününce Habib-i nuru akacak gibi
Gecenin gölgesinde savrulurken bu hayat Neþe bende ne gezer þevkimin rengi bayat Esen rüzgâr gecede soldurmasaydý þayet Olurdu bende neþe þimþek çakacak gibi
Geceye soruyorum; neden rengin karadýr? Bu sinemde açtýðýn umarým son yaradýr Dertliler ah çekerken attýðýn hep naradýr Günahlarýn perdesi gönül yýkacak gibi
Hasret akþamlarýnda dala tünedi baykuþ Ruhum azap içinde týrmanýyorum yokuþ Dizde takat kalmadý baþladý toptan çöküþ Hayat bana zehrini tezden dökecek gibi
05.01.2013 // Numan AKKOYUNLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
Numan Akkoyunlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.