Benimdir yalnýzlýðým, benimdir ancak Hele hele akþam dörtte karaltýyý seriyorsa gök soframa Kalbim dümen baþýna geçirilmiþ külah gibi tek tabanca Yoktur bir baþýnalýkta bir sakýnca Ve sakince ölebilmekse yataðýnda alicenap Benimdir yalnýzlýðým, benimdir ancak Kar türküsünde ateþ çatýnda raký somyasýnda Boðazkesen’de bir evliya þuurunda Ve vakitlice sokaðý tarayan kediler gibi meþakkatli Sahibinin er sesidir benim yalnýzlýðým
Benimdir yalnýzlýðým, benimdir ancak Soðuk haddelenmiþim camýn kenarýna kupkuru Cereyanlara gelmiþim oyma desenler arasýndan cumbada Hüsranýn tek sesli þarkýlarýna dem tutar kuþlarým, kuþlar sefil Geri çekil sürünmesin sana parmak uçlarýmdaki zifir ve sigara kokum… Akþam benim en kadim korkum, pervaz küflerinden doðurduðum gölgeler Yahut perdeler bir zul antre ile dalya der O ki yalnýzlýðýmdýr kýlýcým, uzunca bir tirat gibi elimde yükselir Hükümran olduðum bu köhne yerde körleþir, körleþir ve daha Kan ile pas tutan þarap küfesidir benim yalnýzlýðým
--- Sosyal Medyada Paylaşın:
Fosforlu Devriye Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.