Nelerden vazgeçtik Bilsen kimleri katlettik bir celladýn baltasýnda O kadar acýmasýz O kadar kendimize dönüktük o anda.
Hissetmedik çekilen acýlarý Baltanýn indiði gövde kadar kenarýndan, kenarýndan yaþadýk akan acý deresinin.
Hep ben derken doðan güneþin ýþýklarýna kararan bulutlarý arkamýza alýp gizledik hüzünleri hüzün kadar büyüdük benlik içinde biz’i sattýk üç kuruþa haraç mezat göstermedik kimseye gizlerimizi.
Masa kurulurdu meydana Suçlular dizilirdi kenara okunurken cezalarý hep baþkasýnýn koyunuydu kesilen ben karýþmam deyip izledik heyecanla..
Ne zaman ki o cellat tepemize dikildi Ne zaman ki balta bilevlendi daha inmeden korku çöreklendi ciðerlere açýldý mizan defteri gömüldü içine günahlarýmýz gözlerin feri iþlendi bir bir kalplere son demeden ölümden önce kendimizi seyrettik hayýrsýz kalplerde..
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.