ya zaman çok kötüydü aþka ya da aþk kirlenmiþti o sonbaharda
... ikimizde yaralýydýk zamandan ve damarlarýmý kestiðimde mazi akýyordu kil rengi bir mazi
her þey öylesine yitirmiþti ki sadeliðini gözbebeklerimdeki çocuk yitirilmiþti
ellerimle sana verdiðim gül kuru bir daldan savrulan yapraklar misali boy vermiþti daraðacýnda
ve aþk iki zindan arasý müebbetlik hasretimdi ya idamlýk olacaktým ya da voltada ’adým’ sensiz
çok zaman geçti ne ben seni unutabildim ne de sen beni hatýrlayabildin
öyle sýcaktý ki gülüþün öyle maðrur bakýþýn git diyemedim sana yýllar yýlý misafir ettim her anýný
þimdi dýþarýda sonbahar akýyor dallara müebbetliðimin onuncu yýlýndayým bu böyle gitmez biliyorum bir yerde; voltada belki de uyurken yatakta pili bitecek saatimin ya da kayýþý kopacak kalbimin ve dur diyecek bana zaman
yeni sevdalara, umutlara akacak yürekler ama aþký bulamayacak hiçbir düþünce keþfedemeyecek hiçbir þiir ya da yazamayacak hiçbir roman
ve zaman usulca terk edecek kendini bir diðer zamana...ykp
Sosyal Medyada Paylaşın:
krsykp Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.