KARDELENİN GÜL''LE HASBIHALİ

Benim kipriklerim gözüme deðil,
hep yüreðime batar..
Bu ahvaldendir ki..
Her aðladýðýmda gözyaþlarým,
gözlerimden deðil!
yüreðimden akar.

Dayan derken bana,sen darmadaðýn,
ben kendimi toplarken yerlerden..
Görmemen için körebe oynuyorum diye,
kandýrdým seni,ama sen buna inan.

Yamalý bohça lisansýzým þimdi.
Çok gedik açýldý surlardan,
ha bire ayaz geceler doluyor..
sakýn üþüyorum deme,içim bir hoþ oluyor..

Kadim yeminler ettim..
Bozamam kasemimin kefareti yok!
Dünya’nýn bütün sadakalarýný tasadduk etsemde,
Yanarým çok,bütün sevaplarýmý versemde./

Yakasýz gömlek teni sardý.
Duaya açýlan ellerim bütüne vardý,
ben yar’a yaranamdým da..
yaranamadýðým bana yardý./

Karlar yaðarken bir þubat günü ak kardelenler üzerine.
Gül kýskanýr,kan/atýr caný çekilir solar ansýzýn,
gelir yüreðime yerleþir,benim olmayan sýzýn,
örtme üzerimi alýþkýným ben karlara,
sen yeter ki üþüme,donarým ben ikimizin yerine...

Sen yaðmura kal,yapraklarýnde damlalar,
benim adým kardelen ya..üstümü örtsün karlar.
Seni aþýklar tanýr,onlar anlar.
Bense soðukta mutluyum,
açarým hep kar yaðdýðý zamanlar.//

ynsbypnr_

Sosyal Medyada Paylaşın: