Çocukluk yýllarý, insanýn en doðal hali. Çocukken hemen,hemen, herþeyden zevk alýrsýn, bazen bir trenin gürültüsünden, bazende,gök yüzünde uçan, bir tayyarenin peþinden koþarsýn. Ufacýk þeylerden haz alarak, mutlu mesut yaþarsýn, hiç bir þeyden habersiz.
Büyüdükce zaman alehine iþler, yavaþ,yavaþ özgürlüðün kýsýtlanýr, gitgide doðallýðýndan uzaklaþýrsýn, herkes seni bir kalýba sokmaya çalýþýr, ilim, kültür adýna budanýrsýn.
En sonunda seni olmadýðýn bir þey yaparlar, sende bu olduðuna inanýrsýn.
Muzaffer Yavuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muzaffer Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.