yürekte fýrtýna bedende isyan,
fikrimde çaresiz haykýrýþlarým.
savuran rüzgar tek dokunuþlarým,
kurutup yok eder yeþili bile.
ne çok mutsuzluk var içimde tanrým,
sesizce gömülmüþ sükuta varlýðým.
isyana utanýr abrýndan nutkum,
gerg olur topraða benimle ruhum.
ekmek isterken ben bahçemde gülü,
kurutur nefesim deðdiði yeri.
karmaþýk þizofren hallerde ruhum,
çöldeki sahradýr her dokunduðum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.