EŞREF SAATİ

Ben sana doyamadým,
Her manada aç kaldým.
Cevrine kýyamadým,
Ben sana hep geç kaldým.

Yýl iki bin on üçmüþ(!)
Vuslat bir hayli güçmüþ..
yine bir yaným göçmüþ,
Ben sana hep geç kaldým

Her ne gaye güttümse,
Her ne niyet ettimse,
Ne kadar seðirttimse,
Ben sana hep geç kaldým.

Yanýna iliþirken,
Derdini bölüþürken,
Kendimle çeliþirken,
Ben sana hep geç kaldým.

Elinden tutamadým,
Dizinde yatamadým,
Ýçimden atamadým,
Ben sana hep geç kaldým.

Gözünde gözüm tutsak,
Dilinde sözüm tutsak,
Çare yok çözüm tutsak,
Ben sana hep geç kaldým.

Maniler aþa, aþa,
Savruldum taþtan taþa,
Olmadý gitti hâþâ,
Ben sana hep geç kaldým.

Bir sevda bezgisisin,
Bir gönül ezgisisin,
Bir ufuk çizgisisin,
Ben sana hep geç kaldým.

Bozuldukça sýhhatim,
Ümit vermiyor ati’m,
Durmuþ eþref saatim,
Ben sana hep geç kaldým.

Bu ilahi berzahta,
Gittiðim güzergahta,
Hislerimi izahta,
Ben sana hep geç kaldým.

Lisaný hal tevdi’m de,
O kadar çok evdim de,
Deli gibi sevdim de,
Ben sana hep geç kaldým.

01.01.2013

Mehmet YAÞ

Sosyal Medyada Paylaşın: