Ne günlerde renk kaldý Ne mevsimlerde Her yer karanlýk artýk Bir dost uykuya çekilmiþ uyuyor Sanki yýllardýr uyumamýþ Öyle uzun uyku ki Seslendim duymadý Duymuyor Ne kadar uyuyacak kimbilir Yine sesleniyorum Kalk artýk Fakat duymuyor Dostlar yanýna geldi Kimseyi görmek istemiyor Kimseyi anlamýyor Ne anneyi ne babayý Ve ne de sevgiliyi Ecel pençesinde Çünkü ölmüþ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
zogolok Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.