gerçek deðil
mavi ambiyanslý o kalabalýk mekan
sahnesi dar
ölçsen biçsen romeo’nun öldüðü kadar
ait deðil hiçbir geceye
müziðe ritim tutan
gerdan kýrýp, bel kývýran
duman baþlý çöp adamlar
varlýklarý o mekan kadar
konuþmaz renkli ve yüzdelikli içki þiþeleri
utanç saklý damlalarý
gölgelediðinden
haddinden fazla kalýn
haddinden fazla aðýr
gerçeði
mekan uzak
habersiz mekan
demli çay, sert kahve yükü altýnda
fincanýnýn dibinde ezilenin,
bir otobüs duraðýnda
herhangi bir yerden gelip
hiçbir yere gitmeyecek otobüslerin
hiçbirini sahiplenmeden bekleyenin dünyasýndan
o kimdir ?
kimdir, kül tablasýna basýlan yarým sigara gibi
ama tam söndürülmediðinden
yanan için için
ve ýsrarla o sesin gelmesine umut büyüten
* ihtiyar bir telefondan ne parlayabilir ?
ya o kadýn ?
yýrtmacýnýn ucundan
sýrtýndaki ve omzundaki uçurumdan
dökerken izlerini dudaklarýn ve parmaklarýn
karizmasýna alkýþ tutan sersemlere tepeletirken
yerlere serilmiþ öpüþlerin ve dokunuþlarýn
mahrem suretini
biteviye !
perdeler kapanýr
er geç
vurur dibe
her gece ve eðlence
birilerinin çýplak kalýþý
özentisidir boþ kadehlere
eksilir birileri zamana
hiçbir otobüsü beklemeyen
esrik bir ayna bulunur
uysal adýmlarla dönülen evde
karþýsýnda
mekandan kalma sarhoþluk
ve yorgun kýyafetler içinde
tenden ayýklanýrken yabancý bakýþlar
fark edilir mütemadi izlerin nasýl silindiði
unutmak, çabuk unutulan bir yanýlgýdýr
ve ardýnda serkeþ gecenin
gün gibi aydýnlýktýr;
romeo’nun ölmediði
…
Tuncer Canseven
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.