Mezarı olmayan vedaydı gidişin
Yaðan yaðmur tanelerini sen diye seviyorum
Cennet kokulu yaðmurlar yaðýnca ruhuma
Ben hiç aðllamýyorum ve korkmuyorum
Artýk büyüdüm burnumu çeke çeke aðlamýyacaðým
Benim yerime yaðmurlar aðlayacak
Senin gözyaþlarýna karýþacak
Bulutlarýn gözyaþlarý
Ve ben hüzün çiçeklerini hep seveceðim gizlice
Babama sezdirmeyeceðim yalnýzlýðýmý
Çünkü ben büyüdüm bir yaþ daha aldým
Koca adam oldum
Annem
Haydi dön dön be annem dön evimize
Yokluðun çok acý
Sahi sen hiç mi özlemedin bizi
Biz seni çok özledik be annem çok
Babam bile gizli gizli aðlýyor
Hani gözyþalarý karizmayý çizdirirdi ya
Yok ben annem yok
O taþ yürekli dediðin babam varya babam
O bile aðlýyor yokluðuna
Sahi taþ olan kim ha söyle söyle
Hani analar yufka yürekliydi
Sen babamdan bile daha gaddarsýn artýk
Ben sensiz büyümümek istemiyorum
Senin cennet bahçende gülüm ben
Zemheri özlemleri besler
Özlemler yürekleri un ufak eder
Annem gel artýk gel
Evimiz tekrar cennete dönsün
V e sana söz veriyorum annem
Artýk seni hiç üzmeyeceðim
Oyuncak ta istemeyeceðim
Babamýn çocukluðunda yaptýðý gibi
Ben de çamurdan yapacaðým arabamý
Ya da çalý çýrpýdan bebekler yapacaðým
Týpký senin çocukluðundaki oyuncaklarýn gibi
Ve seni karþýlayacaðýz annem
Yüreðimzdeki tüm sevgimizle
Ben artýk anne olmak istemiyorum
Küçük kardeþlerime
Ben dalýnda açmak istiyorum
Annem ve yüreðine yaslanma yeniden
Mahmudiye düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.