Aðaran saçlarýma un mu serpildi sandýn, Hayat deðirmeninde ömrümdü öðüttüðüm. Derdime dert ekleyip, aðlamamdan usandýn, Çaresiz yüreðimde çileydi büyüttüðüm.
Umutla tutunduðum hayallerimi yýktýn. Çorak tarla mahsulü gibi özümü yaktýn. Bir lokma verdiðinde bin kere baþa kaktýn. Yaþam defter “ben” kalem yaza yaza bittiðim.
Karagözlü çocuklar verdim sana ne oldu? Onlarýn da içleri türlü kederle doldu. Gonca gonca yüzleri bahar görmeden soldu. Düze çýktým dedikçe çamuruna battýðým.
Kader miydi, sen miydin, beni böyle inleten? Naðme naðme derdimi kurda, kuþa dinleten, El açýp da Rabbime “aman!” diye ünleten, Sakýn dönme yüzünü yüreðimden attýðým.
27.12.2012/ Emine UYSAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emine UYSAL (EMİNE45) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.