- Ey dost; bilirim medh ü sena tayflarýndan bizarsýn. lakin, eldeki kalem bazen dünyanýn en asi evladý iþte. ne edep bilir ne haya. bu kabilden ola ki, beni baðýþla. iþte, gurbetten uslanan rakik ruhuna, daussýla kahýr yükü oldu. nerede þimdi vatan, nerede þimdi aðyar ile hemdemlik. bir gün, amma bir gün, bu zulmet perdeleri teker teker yýrtýlýp, hakikat fecrinin kapýlarý açýlýnca, iþte o zaman bayram, iþte o zaman seyran....-
ý.
ruhumuza aþký soluyan þark meþrepli rüzgarýn hiç dinmemesi temennisiyle.... ey rüzgar... uzaklardan ve bilinmeyen yerlerden avuçlayýp getireceðin yeni haberleri bekliyoruz