_konuþamýyorum diye
duymadýðýma hükmedenler
bilmiyorlar ki yeminimdir varlýklarýna
dilime dolanan inkâr
o yaðýþsýz iklimlerin
ay kara hesap tutmaz gecelerinde
tabelasý yýkýk bir sokaðýn giriþinde
tutuldum aþkla
eðretiydi dalýnda çiçekleri
ö z e n l i bahçelerin
baþka baþka mevsimlerin esintisinden
yorgundu tülleri pencerelerin
hüzzam þarkýlar derliyordu pervazlarýnda rüzgâr
her biri ayrý isme münhasýr
ve þaþýrtan benzerlikle
ayný tonununda farklý güftelerin
aðlaktýlar
aralýk kapý önünde
akþama deðdiðinde vakit
çatýsýna gökkuþaðý sinmiþ evin
zemini duvar çerçevelerinin
rutubet kokulu resimlerinde
güneþe yürüyordum
sevmeye tövbeli bir adamýn
yýlgýn göðüs kafesinde sobeledim ölümü
þahdamarýna yakýn bir yerlerde
sakladýðý benden
geleni gideni
kalaný
sonra martý sonra deniz
doðrusu yalaný
þüphe korku
tutku nefret ihanet bile
köprüde balýk ekmek yemek hariç
her þey vardý
aþka deðen son þiirde
_en masum düþler
saflýðýmla kutsanmaktalar madem
bütün hatalarýmý reddediyorum