DÜŞLEDİM

Gökyüzünün yeryüzüne duyduðu özlemle
Yaðmurun topraða düþtüðü an gibi
Gökkuþaðýnýn renkli merdivenleri altýndan geçip
Yanaðýna bir buse kondurmayý düþledim
Tomurcuðun güle duyduðu aþkla
Bülbül olup dalýna konmak gibi
Üzümün þaraba dönüþmedi ilk gün gibi taze
Tane tane salkým salkým saçýna takýlmayý düþledim
Harflerin birleþip heceye döneceði sevdayla
Kelimelerin þiire dönüþtüðü o an gibi
Þiir þiir beste beste þarký olup
Kulaðýndan girip yüreðini keþfetmeyi düþündüm
Kuþlarýn yuvasýna baðlýlýk mutluluðuyla
kanat çýrpýp nefes almadan sana uçmak
Seni bir çýnar gibi görüp dalýnda yuva yapmak
Gece gündüz tenine dokunmayý düþledim
Zifiri karanlýkta yýldýz gibi ýþýðý yansýtmak
Sokak lambalarý arasýnda göz kýrpmak gibi
Seni dilek yýldýzým misali hep izlemek
Bir anda vakitsizce gelip kalbini okþamak istedim
Tiryakinin tütüne duyduðu ihtiyaç gibi
Titreyen ellerim ve bozuk sinirimin bnirleþmesiyle
Parmaklarýmýn arasýna sokulup sýkýþtýrýlmak
Dudaklarýndan bir buse almayý düþledim

NÝZAMETTÝN ERGÜL



Sosyal Medyada Paylaşın: