Tan eyle
Behey gönül, dönde bir yol, sen kendini tan eyle,
Ziyan olan günlerine, baký verip ah ile.
Ýnsanlýkta insan kalmaz, hayvani her neþeyle,
Adam ol da, eþek kalma, eyvah ile vah ile.
Dedim, dedi, demiþkiyle, tuz dökerek yarama,
Hakikati öðrenmeden, hiç kimseyi kara’ma,
Aklýn tuzak kurmuþ iken, baþka suçlu arama,
Yaban sana vatan olmaz, girmiyorsan dahil’e.
Bunca yýllar çabaladýn, neler geçti elinden,
Olan biten çevirilmez, giden zaman yelinden,
Cümle âlem, kendin dahi, emin olsun dilinden,
Sözün piþip yanmayýnca, oyalanma lâf ile.
Cehennemi görmediysen,býrak cennet çizmeyi,
A dan baþla, Z ye kadar, öðren artýk dizmeyi,
Korkuyorsan derinlerden, bilmiyorsan yüzmeyi,
Seraplarý derya sanýp, kürek çekme nafile.
Sen kendini okumadan, bin cilt kitap aktarsan,
Türlü cübbe giyerek, baþýna sarýk sarsan,
Medine’ye otað kursan, kýrk kez kâbeye varsan,
Bulmadýysan yazýk olmuþ, sen aslýný rah ile.
Bütün dünya senin olsa, hep burada kalacak,
Kim, mukayyet verdi ise, mutlak geri alacak,
Önce onun, þimdi onun, yine onun olacak,
Saltanatlar baki deðil, oyalanma cah ile.
Hakikatin derviþini, Allah býrakmaz naçar,
Bir kapýyý kapatýrsa, on’unu birden açar,
Onun bitmez keremi, dür-rü güherler saçar,
Kul gemisi yanaþsa, yokluk denen sahile.
Ýki kulak bir duyunca, bir görse iki gözler,
Öze bir gayret düþer, özün üzünü özler,
Ulanýrken art ardýna, neden bitmez bu sözler,
Tesir etmez söyleyene, öyle böyle, kâh ile
Meratibi silsileyi, anladýysan ne mutlu,
Ýdrak edip hakikati, yaþýyorsan, ne kutlu,
Sözde deðil can gözüyle, yaþýyorsn þuhutlu,
Ýç içe bir baðýn vardýr, hem de, en ön saf ile.
Kýyametler kopsa bile âþýklara dokunmaz,
Damla düþer denizlere, esamesi okunmaz,
Cennetler le cehennemler var olana, yok ummaz,
Kim bakýp da, kim görür ki, yaralýyý þah ile.
29.12.2012...Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.