ÖĞRENDİM
[ italiÖÐRENDÝM
Giderken gözlerimden tükenmez derdim aðýt,
Yüreðim kan aðlarken gülmeyi de öðrendim.
Ýsmini yazýyorum elimde kalem kaðýt,
Üstünü karalayýp silmeyi de öðrendim.
Sana dair ne varsa bir bir baþýmdan savdým,
Bir kaç gece aðladým biraz dizimi dövdüm,
Nihayet gülyüzünü pembe düþümden kovdum,
Seni gecelerimden almayý da öðrendim.
Seni gözden sakýnýr güllerden kýskanýrdým,
Gönlüme baþka sevda koymaya utanýrdým,
Ne senden baþka güzel nede bir aþk tanýrdým,
Yokluðunla baþ baþa kalmayý da öðrendim.
Bundan sonra resmini almam artýk yanýma.
Seni unutacaðým bedel olsan canýma,
Dinlerken efkarlanýp dokunsa da kanýma,
Ayrýlýk þarkýlarý çalmayý da öðrendim.
Talihim gülmese de yüzüm hep somutsa da,
Mutluluk nasýl birþey bu gönül unutsa da,
Yokluðunla yaþamak canýmý acýtsa da,
Kalbimi parça parça dilmeyi de öðrendim.
Kýlýna zarar gelse döþüme vuruyordum,
En güzel hülyalarý seninle görüyordum,
Koca dünya bir yana sen bir yana diyordum,
Bak sensiz hayallere dalmayý da öðrendim.
Senden gelen her derde yýllarca boyun büktüm,
Çözüldü dizde baðým,bu genç yaþýmda çöktüm,
Senli hatýralardan artýk elimi çektim,
Gönlümü hicranlara salmayýda öðrendim...
Yunus YALÇIN
28.12.2012k ]
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.