Kadýköy de boðazý seyrediyorum,
Muhteþem manzara,þahane Ýstanbul.
Oturmuþ bankete sigara içerken,
Ýnsanlar oraya,buraya,aþýklar el ele,
Kimisi sarmaþ dolaþ,gülücükler,öpücükler,
Boðazý yalnýz seyreden,
Ateþiniz var mý,yakar mýsýnýz lütfen,
Rüzgara karþý bana eðilen,bayan,
Allahým mis gibi kokusu,
Kahverengi gözleri,ütülü kýzýl saçlarý,
Dünyalar güzeli gülüþü,kahkahasý,
Endamý,harika mý harika,
Öyle bir baktý gözlerimin içine,
Anlamadým,gözlerimiz kilitlendi,
Bana demez mi sen misin,
Bunca sene nerelerdesin,
Neden aramadýn aþkým,
Hatýrlamazsýn deðil mi,aþkýný.
Söz vermemiþ miydik,evlenecektik,
Beynim birden durdu,haklýydý,
O Yasemi’di,
Söz vermiþtik,evlenecektik.
Seni çok bekledim,
Bir türlü gelmedin neden?
Evlenmiþtim,nasýl söylerim,
Kucaðýma oturmuþ,elleri boynumda,
Aðlýyordu,Yasemin.
Hadi götür evimize,
Nasýl söylerim ona ben,
Kýzlarým varken,
Kucaðýmda uyumuþtu Yasemin.
(Kýzým) Baba kalk kalk,
Ýþe geç kalacaksýn,
Allahým bu rüyaydý,
Yine onu gördüm.
Çok sevmiþtim,
Söz vermiþtim tutamadým,
O bir aþktý,sevgi dolu,sýcacýktý.
Manken gibi çok güzeldi.
Þimdi nasýl unuturum Kadýköy’ü,
O dünya kenti Ýstanbul’u,sahili.
Yasemin’imi bayan kahkahayý,
Hele o güzel gülmelerini,
Af et beni ne olur,
Yasemin af et beni...
Sami Arlan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.