biz seninle kardeþim iki can olmadan düþtük okul yoll...arýna ben evde sen derste hiç birlikte akþamý sabahý yaþamadýk
koþtuk hayatýn acýmazýz koynuna geçti yýllar sen büyüdün ben büyüdüm bir öyküydü o ince parmaklarýnda ölüm nur gibi yüzüne doymadan bende sende ölümü yaþadým oðlum
biz el ele tuþup yürümeden, kardeþce doyasýya oynamadan baðrýma seni basmadan tahýl gibi savruldum üstümüze kar yaðdý oðlum
hani evimize gün doðacaktý camýmýzda ay yansýyacaktý ocaðýmýzda neþe olacaktý sen benden gideli duvarýmýzý buz tuttu oðlum
senden sonra ne masada çiçek kaldý nede bende hal kaldý dizlerimin baðý çözüldü dermansýzým yaþarken içimde derman öldü oðlum
sen yokken artýk dilimde damaðýmda tatmý olur gözlerimde fermi kalýr sen yokken bu can bende olsa ne olur olsa ne olur ben benden geçtim ben çokdan topraðýn malýyým oðlum
Ýrfan KÖKTEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÖKKUŞAĞI55 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.