Yarınlar bana kalsın

Yaðmur ellerinde bir busedir kanayan
Gül dalýnda aðýrdýr dikenleri batarken bile
Benim topraðým sensin
Kopamam yüreðinden
Gökyüzüm mavi gözlerin
Özgürüm bakýþlarýnýn denizinde
Ben uçurtmamý ufuklarýnda uçururum
Yüreðinden tutunurum
Dudaðýndaki asil ölüme kefilim
Ümit fýþkýrýr gülüþünle gamzelerinde
Vakit karanlýk gece olsa bile umudumun
Kýrýlgan naðmelerde
Bir kemanýn tellerinde
Ezilirken ruhum sensizlik nöbetlerinde
Kanar gülistanda güller
Yaðmur þafaðý hüzünlerde
Sen duyamazsýn çýðlýðýný
Derinden sýzlayan daðlarýmýn
Vadilerinde aðlar ýrmaklar
Yokluðunda yanar kývýlcým
Bir ok olur fýrlar yayýndan öfkem
Bir kuþkanadýna bile aðýr gelir yalnýzlýðým
Zebaniler duyarken günahkâr isyanlarýmý
Titreyen ateþ mumunu eritirken
Düþer aklýma bir urganlýk hayalin
Baþkasýnýn gerçeði olurken
Suya düþer hasretin eceli olur þiirin
Mürekkebini kurutur kýrýlan kalemin
Beni kör kuyulara atan gidiþin
Ey þanlý ayrýlýk
Kefenim olmadan aþk
Bir kez olsun peþimi býrak
Kumrular aðlamadan dallarýnda
Gönül þehrime veda edip git
Eylüllerde anýlmasýn adýn
Þafaklar kana bulanmadan
Daraðacý gibi dikilme önümde
Sonsuzluða yürürken bedenim
Türkülerde esamen okunmasýn
Dünde kal yalnýzca
Yarýnlar bana kalsýn

12.09.2006
Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın: